Kościół pod wezwanie świętego  Piotra i Pawła wybudowano  w 1612 roku z fundacji biskupa Piotra Tylickiego. Kościół jest w całości drewniany, konstrukcji zrębowej, szalowany i pokryty blachą. Posiada jedną centralną nawę z wąskim, trójbocznie zamkniętym prezbiterium, do którego dołączona jest  zakrystia. Główna  wieża o konstrukcji słupowej została nadbudowana dopiero w roku 1936 nad dawną kruchtą kościelną. Ołtarz główny kościoła w Tyliczu w stylu rokoko (IIp. XVIIIw.) mieści słynny obraz Matki Bożej Tylickiej z Dzieciątkiem Jezus. Namalował go W XVI wieku pochodzący z Niderlandów artysta Adrian Ysenbrandt . W kościele znajduje się aż pięć ołtarzy bocznych z zabytkowymi obrazami. Są na nich: Św. Anna Samotrzeć (XVII w.), Veraicon (XVII w.), Św. Marcin (prawdopodobnie XVII w. – twórca ludowy), Św. Jan Nepomucen (I połowie XVIII w.) oraz najnowszy – Serce Jezusa z 1950 roku. pędzla malarza Czesława Lenczewskiego. W wyposażeniu świątyni W Tyliczu znajduje się również chrzcielnica późnobarokowa z pocz. XVIII w. (szkoła słynnego Wita Stwosza), organy z XVIII w., obrazy: Śmierć św. Józefa, Trzy Marie u grobu Chrystusa, Św. Antoni z Dzieciątkiem, Św. Tekla – wszystkie prawdopodobnie pochodzą  z XVIII w. i Św. Barbara, patronka artylerzystów – wg tradycji dar Kazimierza Pułaskiego.  Najstarszym elementem jest XIV-wieczny krucyfiks rzeźbiony w jednym kawałku pnia pochodzący z prywatnych zbiorów bpa Tylickiego – od którego nazwiska powstała nazwa miejscowości Tylicz.  Nad konstrukcją góruje wieża o lekko skośnych  bokach  nakryta baniastym hełmem. Przed kościołem znajduje się piękna dzwonnica, wzniesiona w 1806 r. z inicjatywy ks. Kozierskiego, w kształcie murowanych filarów połączonych trójkątnym przyczółkiem, w którym umieszczony jest herb Tylicza. Środkowy największy dzwon  odlany został w 1605 roku kolejne dwa dzwony pochodzą z 1960 roku.  Przy kościele znajduje się pomnik przyrody – kilkusetletnia lipa z widocznymi korzeniami przybyszowymi o 5-metrowym obwodzie, stanowiąca miejsce spotkań mieszkańców Tylicza.