Zapraszamy na Festiwal „Inspirowane górami…” im. Ewy i Macieja Berbeków, organizowany przez Miasto Zakopane, upamiętniający nadanie miastu praw miejskich w roku 1933. 

Festiwal skierowany jest dla wszystkich młodszych i starszych, a jego misją jest rozbudzenie i umocnienie miłości do Zakopanego i gór. Tatry zawsze inspirują – malarzy, poetów, fotografików, wspinaczy czy po prostu turystów. Festiwal odbywa się jesienią i jest okazją,  aby poprzez wydarzenia, imprezy czy festiwale poczuć fenomen Zakopanego, które dla kolejnych pokoleń jest, jak to ujął wybitny malarz, pisarz i taternik Rafał Malczewski – pępkiem świata.

Tegoroczna edycja, dzięki specjalnemu pokazowi filmowemu „Broad Peak” można poznać historię Patronów wydarzenia Ewy i  Macieja Berbeków. Poznamy zakopiańskich fotografów, którzy dokumentowali historię miasta. Zakopianka – Martyna Kasprzycka – zaprezentuje nagrania utworów Agnieszki Osieckiej we własnej aranżacji, złożonych na płycie „Śleboda miłości”. Zakopane i Opatija z Chorwacji podpiszą umowę o partnerstwie. Mieszkańcy oraz turyści po raz kolejny będą mieli możliwość spotkania z wyjątkowymi artystami i miłośnikami gór, których one zainspirowały.

O Zakopanem pisało i pisze się dużo.

Zakopane powstało na mocy przywileju króla Stefana Batorego z roku 1578 W XII i XIII wieku Tatry z całym Podhalem były własnością królewską.

Nazwa Zakopane pojawiła w 1630 roku. Jej pochodzenie związane jest ze słowem (karczowisko) i pierwotnie brzmiało Za Kopane. Jak głosi tradycja, pierwszymi osadnikami byli chłopi i mieszczanie uciekający przed gniewem świeckich i duchownych panów.

Ziemia przynosiła niewielkie plony, dlatego jej mieszkańcy kłusowali w pańskich i królewskich lasach, podkradali drewno, a także często napadali na kupców i podróżnych, rabując ich dobytek.

Legendarnym zbójnikiem był Janosik z Terechowej na Słowacji.

Do tej pory mieszkańcy Tatr opowiadają o zbójnickich skarbach ukrytych w górach.

W XVIII w odkryto złoża złota, srebra, miedzi i rudy żelaza. W 1766 roku wybudowano hutę w Kuźnicach oraz w Kościelisku. W II połowie XIX wieku złoża rud żelaza wyczerpały.

W 1889 roku Władysław Zamoyski wykupił dobra Zakopanego wraz ze znaczna częścią Tatr.

Hrabia Zamoyski ograniczył wyręby lasów oraz nakazał zalesienie terenów. Przyczynił się również do zbudowania kolei do Zakopanego. Po I wojnie światowej hrabia zapisał cały majątek w formie fundacji narodowi. Dobra Zamoyskiego, w których skład wchodziły lasy w Zakopanem, Kościelisku, Brzegach, Bukowinie, Dębnie i Zubsuchem, dały podstawę do utworzenia Tatrzańskiego Parku Narodowego.

W roku 1873 do Zakopanego przyjechał lekarz, dr Tytus Chałubiński. Tatrzańska przyroda i klimat tak go zachwyciły, że na stale zamieszkał w Zakopanem. W ślad za nim ściągnęli jego przyjaciele i pacjenci.

W 1886 r. Zakopane zostało oficjalnie uznane za uzdrowisko. Powstały sanatoria, gdzie leczono gruźlicę.

W Zakopanem osiedlili się również Henryk Sienkiewicz, Stanisław Witkiewicz. Zakopane stawało się miejscem spotkań inteligencji i młodzieży z trzech zaborów.

Tatrzańskimi krajobrazami zainteresowali się malarze

Pierwszym polskim malarzem, twórcą szkoły malowania przyrody tatrzańskiej, był Jan Nepomucen Głowacki profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie.

18 października 1933 roku Zakopane otrzymało prawa miejskie.